عرق ربز خجالت می گدازد سعی بیتابی

ندارم مزرع امید اما می دهم آبی

درین دریا به کام آرزو نتوان رسید آسان

مه اینجا بعد سالی می کشد ماهی به قلابی

خجالت هم ز ابرام طبیعت برنمی آید

حیا را کرد غواص عرق مطلوب نایابی

گهی فکر تعین گاه هستی می کنم انشا

سر و کارم به تعبیر است گویا دیده ام خوابی

خم تسلیم ، قرب راحت جاوید می باشد

به ذوق سجده سر دزدیده ام در کنج محرابی

قناعت پرور این گرد خوانیم از ضعیفیها

غنیمت می شمارد رشتهٔ ما خوردن تابی

ز فکر خودگریزان رفت خلق نارسا فطرت

بر ناآشنا سیر گریبان بود گردابی

تلاش حرص هم سرمایهٔ مقدور می خواهد

دماغ ما ز خشکی داغ شد، ای دردسر خوابی

برو درکربلا دیگر مپرس از رمز استغنا

شهید ناز او از تیغ می خواهد دم آبی

نوایی گل نکرد از پردهٔ ساز نفس بیدل

ز هستی بگسلم شاید رسد تاری به مضرابی